To niewielkie miasteczko na Warmii ma bogatą historię i urok, którego może mu pozazdrościć niejedno duże miasto. Pokazuje turystom swoje zabytki, wabi ich wąskimi uliczkami, kusi pięknymi zakątkami, chwali się historycznymi kamienicami, ale realizuje również nowoczesne inwestycje, by zwiększyć swoją atrakcyjność, potrafi też sprawić, że czas na moment się zatrzymuje. Reszel – warmińskie miasteczko przyjazne jego mieszkańcom i otwarte na gości. Reszel miasteczko należące do międzynarodowej sieci miast dobrego życia - cittaslow – miast, w których czas płynie wolniej. Walory przyrodnicze to dodatkowy atut malowniczo położonego Reszla. Turyści mają tu pod dostatkiem zachwycających miejsc, które zabierają ze sobą na pamiątkowych zdjęciach, a niezwykły klimat miasteczka nie pozwala rozstać się z nim na zawsze i ukradkiem oczarowuje gości zapraszając na kolejne spotkanie. Mieszkańcy Reszla mają w tym swój niemały udział, to oni starają się kreować wizerunek swojego miasta, choćby poprzez uczestnictwo w programie „Decydujmy razem” stają do walki o dobrą przyszłość Reszla.

Kawałek Ekwadoru w Kętrzynie – niebywała możliwość popatrzenia na ten zakątek świata poprzez fotografie dwóch podróżników Krzysztofa Łabanowskiego i Sylwestra Zachei. Nie zatrzymali wrażeń dla siebie, dzielą się nimi i na wystawach „Ecuador mi amor”, i w albumie fotograficznym „Skarby Ekwadoru i Galapagos”. Autorzy zdjęć otwarcie przyznają, że nie trudno zakochać się w Ekwadorze i, że również ich ta miłość dopadła. Fotografiami opowiadają o tej pięknej krainie, próbują pokazać ją taką, jaką jest na co dzień. Krzysztof Łabanowski i Sylwester Zacheja odwiedzili raj, trochę się go nauczyli, mieli okazję dotknąć innej kultury, a to wszystko zrodziło oczywiście chęć dalszych wojaży z aparatami fotograficznymi – już planują.

"... Przed niespełna dwustu laty Reszel stał się widownią ponurej tragedii. Z wyroku sądów pruskich spalono na stosie nieszczęśliwą kobietę. A było tak... W dobie niepokojów wojennych, wywołanych pochodem wojsk napoleońskich przez Prusy, w lasy podreszelskie przybyła para dwojga nędzarzy. Ona, trzydziestoośmioletnia pasterka obarczona czworgiem dzieci, on dwudziestoletni parobek. Parobczak opuścił wkrótce kobietę, która nazywała się Barbara Zdunk i wywędrował do miasta, gdzie zamieszkał w ubogim zaułku. Tam odwiedzała go porzucona, grożąc zemstą... W nocy z 16 na 17 września 1807 roku zaułek padł ofiarą pożaru, zginęło dwoje ludzi. Podejrzenie rzucono na Barbarę, którą aresztowano i sprowadzono do zrujnowanego przez pożogi zamku.Długo trwało śledztwo, jak wykazał proces, prowadzone niedbale i pochopnie. 22 czerwca 1808 roku zapadł wyrok: miejski sąd w Reszlu skazał domniemaną podpalaczkę na śmierć przez ... spalenie na stosie."

Jakby się dobrze wsłuchać to już muzyka, bo te kawałki drewna przestają być wyłącznie martwą naturą już zaczynają mieć duszę, a skoro tych siedmiu tak bardzo się trudzi, muszą się odwdzięczyć. Dziś jeszcze wkoło mnóstwo bałaganu, praca wre, ale już wkrótce będą bębny niczym te z czarnego lądu. Ferie z bębnami w roli głównej, jednak ci młodzi Reszelanie wcale nie odbębniają zimowego wypoczynku, wręcz przeciwnie zrezygnowali z wolnego czasu, a może inaczej, tu realizują swoje marzenia. Wiele godzin żmudnej pracy z dłutem w ręku, łatwo nie jest, strugania dużo i trzeba mieć nie lada cierpliwość. Dla Tomasza Iliasiuka z Biskupca praca nad przygotowaniem bębna to nie pierwszyzna, to on udziela rad i dobrze wie, które z miejsc drewnianego klocka jest newralgiczne. Na bębny postawiło reszelskie Stowarzyszenie Re-Akcja, a Miejski Ośrodek Kultury uznał ten pomysł za godny poparcia, zwłaszcza, że hasło tego przedsięwzięcia brzmi "Ferie bez używek", chyba, żeby za uzależnienie uznać muzykę – od niej uzależnionych jest wielu Reszelan.