Powstawała w latach 1844-1856, a rozkaz jej budowy wydał król Fryderyk Wilhelm IV. Stanowiła bardzo ważny strategiczny obiekt Prus Wschodnich, blokujący przesmyk między jeziorami Niegocin i Kisajno - giżycka Twierdza Boyen. Zbudowana jest na planie sześcioramiennego wieloboku, zajmuje obszar ok.100 ha. Całość otoczona jest ponad dwukilometrowym murem ceglasto kamiennym tzw. murem Carnota, wałem ziemnym oraz fosą. Historycznego piękna Twierdzy Boyen nie oddadzą żadne opisy, zdjęcia czy filmowe kadry, wyłącznie spotkanie z nią przynosi niezapomniane wrażenia. A na spacer po tej fortyfikacyjnej budowli zapraszają Wydawnictwo Mazurskie i dr Robert Kempa, twórcy Praktycznego Przewodnika po Twierdzy Boyen. To przewodnik uszyty na miarę, jego format i objętość były z góry zaplanowane, również ze względu na czynnik komercyjny, a autor przewodnika musiał poddać się tym planom i plastycznie dostosować do nich swoją rozległą historyczną wiedzę na temat twierdzy. Czy kompromis wydawcy z autorem wypalił? Wypalił, pokazało to praktyczne wykorzystanie praktycznego przewodnika po twierdzy, pierwszy nakład sprzedał się bardzo szybko, a te egzemplarze, które po kilku miesiącach od wydania przewodnika prezentowały się na promocji to już dodruk. I na tym nie koniec, wydawca i autor chcą, by w nowym sezonie na spacer po twierdzy namówić również niemieckojęzycznego turystę.

Miasteczko. Każda strona tej książki dźwiga pogmatwane ludzkie losy, ludzkie uczucia, które nie zawsze mają ochotę wyjść na świtało dzienne. Autor książki Waldemar Mierzwa nie musiał uatrakcyjniać jej fikcyjnymi sytuacjami, to samo życie postarało się o to by ta opowieść zaskakiwała zwrotami akcji. Waldemar Mierzwa potrafił jednak dostrzec to, obok czego wielu mieszkańców Mazur przechodzi obojętnie, potrafił zauważyć tych, których los nie oszczędził i potrafił namówić ich do zwierzeń. Miasteczko. Książka nie tylko o Dąbrównie pod Ostródą, rodzinnym mieście Waldemara Mierzwy, książka, która wykracza poza granice małej ojczyzny jej autora. Mieszkańcy mazurskich miasteczek mogą odnaleźć w niej bliskie sercu sytuacje, spotkać ludzi niemal z sąsiedniego domu. Miasteczko. To 20 pozycja książkowa serii Moja Biblioteka Mazurska – Oficyny Wydawniczej Retman, której właścicielem jest właśnie Waldemar Mierzwa. A w serii poświęconej historii, kulturze, przyrodzie i ludziom Mazur i Warmii, ukazały się m.in. „Mazury. Słownik stronniczy, ilustrowany” czy „Smak Mazur. Kuchnia Dawnych Prus Wschodnich”. Jednak wydanie Miasteczka nie było łatwą decyzją, w końcu pisał ją sam wydawca.

Pomnik poświęcony żołnierzom Armii Krajowej i Sybirakom był głównym miejscem, w którym społeczność Giżycka czciła Święto Niepodległości. Był czas i na modlitewną refleksję i na spokojne spojrzenie w przepełnioną tragizmem polską historię. Ale warto uświadomić sobie, że Święto Niepodległości to również doskonały moment na cieszenie się wolną Ojczyzną. Pod pomnikiem spoczęły symbolizujące polską pamięć o czasach wojny - biało czerwone kwiaty- złożone w hołdzie wszystkim, którzy walczyli o niepodległość polskiego narodu. 11 listopada 1918 roku nastąpiło przekazanie przez Radę Regencyjną władzy wojskowej Józefowi Piłsudskiemu. Marszałek Piłsudski został w tym dniu Naczelnym Dowódcą Wojsk Polskich. To jedno z najważniejszych świąt narodowych, upamiętnia odrodzenie się Polski od ostatniego jej rozbioru, po 123 latach niewoli. 11 listopada tego roku w Giżycku modlono się również pod murem pamięci narodowej przy Sanktuarium św. Brunona, w którym odbyła się msza w intencji Ojczyzny. Na murze zawisła urna z ziemią z Syberii, Katynia i Smoleńska.

Na stu ludzi wiedzących wszystko lepiej - pięćdziesięciu dwóch; niepewnych każdego kroku - prawie cała reszta; gotowych pomóc, o ile nie potrwa to długo - aż czterdziestu dziewięciu; dobrych zawsze, bo nie potrafią inaczej - czterech, no może pięciu; skłonnych do podziwu bez zawiści - osiemnastu; żyjących w stałej trwodze przed kimś albo czymś - siedemdziesięciu siedmiu; uzdolnionych do szczęścia - dwudziestu kilku najwyżej; niegroźnych pojedynczo, dziczejących w tłumie - ponad połowa na pewno; okrutnych, kiedy zmuszą ich okoliczności - tego lepiej nie wiedzieć nawet w przybliżeniu; mądrych po szkodzie - niewielu więcej niż mądrych przed szkodą; niczego nie biorących z życia oprócz rzeczy - czterdziestu, chociaż chciałabym się mylić; skulonych, obolałych i bez latarki w ciemności - osiemdziesięciu trzech prędzej czy później; godnych współczucia - dziewięćdziesięciu dziewięciu; śmiertelnych - stu na stu. Liczba, która jak dotąd nie ulega zmianie. Wisława Szymborska: Przyczynek do statystyki